Home werk & studie Waarom bottom-up studeren mijn succesformule was | Studeren met ASS en ADHD

Waarom bottom-up studeren mijn succesformule was | Studeren met ASS en ADHD

door Mysig
Bottom-up studeren - Autisme en ADHD

Je ideale studiemethode vinden is niet altijd vanzelfsprekend, zeker niet als je brein anders werkt. Zelf heb ik de klassieke studiemethode letterlijk moeten omgooien door van onder naar boven te studeren, bottom-up.

Toen ik nog in de lagere school zat heb ik een cursus leren leren gevolgd. Daar werd ons gezegd dat we om leerstof goed onder de knie te krijgen, moesten beginnen met de grote titels te leren, de subtitels en dan pas de rest. “Leer eerst je kapstok, hang er dan pas de jassen aan en vervolgens kan je de zakken vullen”, verwoordde iemand het. Maar het leren van titels bracht mij alleen maar in de war. Want zolang je niet geleerd hebt wat er onder die titels staat, zijn dat toch maar lege, abstracte woorden?

Toch werd ons deze studiemethode aangeleerd omdat neurotypicals top-down denken. Ze nemen eerst een concept op, op basis van het collectieve geheugen, en richten zich dan pas op details en voorbeelden.

Eerst de bomen, dan het bos

Personen met autisme daarentegen, zijn detaildenkers en kunnen veel moeilijker het geheel overzien. Om het heel simplistisch voor te stellen zien ze eerst bladeren, dan de takken waaraan ze vasthangen, dan pas de boom en uiteindelijk het bos. Zonder te weten dat er een woord voor bestond, begon ik op school de bottom-up methode toe te passen.

Bottom-up denken is een proces waarbij je dus eerst de details opneemt en van daaruit naar boven opbouwt door de gefragmenteerde deeltjes te structureren en te categoriseren. Je gaat dus verbanden leggen tussen de verschillende details en voorbeelden en je gaat hun gemeenschappelijkheden concretiseren om er betekenis aan te kunnen geven. Inductie in plaats van deductie. Deze benadering is trouwens onmisbaar voor innovatief denken, wat verklaart dat mensen met autisme vaak out of the box denken.

©Pixabay

3x studeren

Wanneer ik leerstof moest verwerken begon ik onderaan door de cursus eerst heel grondig en in detail in te studeren, paragraaf per paragraaf. Wanneer ik de cursus voor de tweede keer studeerde, kon ik grotere blokken leerstof in één keer verwerken omdat ik de stof al wat kende. De derde keer kon ik hoofdstuk per hoofdstuk doen. Op die manier ging het telkens sneller en kon ik steeds het overzicht beter zien. Vaak maakte ik ook een schema om de grote hoeveelheid leerstof als één geheel te kunnen begrijpen en bracht ik ook duidelijk structuur aan in mijn cursus door met kleuren te werken. Tenslotte bladerde ik de cursus nog een vierde keer door om alle blokken leerstof nog een laatste keer aan elkaar te lijmen.

Het is een vrij tijdrovende methode. Zeker als je er zoals ik nog een concentratiestoornis bovenop hebt. Maar het werkte wel. Voor grote cursussen maakte ik vaak op voorhand een samenvatting. Op die manier kon ik de studietijd ervan toch wat inperken en had ik de leerstof al eens doorgenomen, wat het studeren vergemakkelijkte.

Thesis schrijven

Deze bottom-up methode paste ik ook toe bij het schrijven van een paper of een thesis. Ik begon met alle bronnen die ik had verzameld grondig te lezen en stak overal genummerde briefjes tussen met daarop kort verwoord waar het over ging. Vervolgens ging ik al deze gegevens analyseren en op basis daarvan bepaalde ik de structuur. Wanneer ik de structuur uitgebreid had vastgelegd, kon ik mijn thesis volledig gaan uitschrijven.

Ook Temple Grandin beschrijft deze manier van denken:

“Individuals on the autism spectrum learn to form concepts by putting many specific examples of a particular concept into a “file folder” in their brain labeled with that concept. Contrary to how non-autistic people think it is “bottom up” instead of “top down” thinking. A non-autistic person forms a concept first, then adds in the details. I created a concept by building it from many specific examples. It is specific to general thinking.”

Studiemethodes die je aangereikt worden zullen voor veel mensen werken, maar niet voor iedereen. Als je voelt dat het niet voor jou is, durf de regels dan overboord te gooien en ontwikkel je eigen methode. Het is niet omdat je brein anders werkt dat het minder goed werkt. Integendeel.

Anders gaat ook - Elise Cordaro

Wat je nog leuk zou vinden

14 Opmerkingen

nichirenboeddhist 5 juni 2017 - 18:45

Hee hallo.

Weet jij waar ik wat meer informatie kan vinden over bottom-up studeren?

Groetjes Patrick Hoogkamer.

Reply
Mysig 6 juni 2017 - 22:38

Dat is een goeie vraag. Ik wou zelf ook eerst wat research doen voor ik aan mijn artikel begon, maar heb er ook niet veel over gevonden, behalve dan een stukje van Temple Grandin. Ze spreekt er kort over in haar boek Het Autistische Brein.

Reply
nichirenboeddhist 7 juni 2017 - 05:39

Ok thanks.

Reply
Martha 7 juni 2017 - 21:36

Respect voor je manier van werken. Ik zat meestal een dag van te voren volledig in paniek boven mijn leerwerk te huilen omdat ik wist dat ik veel te weinig geleerd had en besloot daarna dat het waarschijnlijk meer zin had om die laatste uren aan god te smeken of hij me wilde laten slagen voor de desbetreffende toets. Dat is op een bepaalde manier ook bottum up werken alleen dan anders.

Reply
Heleen 24 augustus 2017 - 07:53

Dank je wel voor dit artikel. Mijn dochter heeft moeite met leren en heeft nog geen methode gevonden. Ik denk dat dit haar kan helpen.

Reply
Mysig 24 augustus 2017 - 20:04

Ik hoop het! Ik wens haar veel succes.

Reply
Mariet 19 december 2017 - 13:03

Dank je wel!!! Heb me zo vaak dom gevoeld omdat ik altijd zoveel langer moest studeren dan klasgenoten en bekritiseerd, uitgelachen om mijn detailwerk. Het zo vaak geprobeerd zoals het zogezegd moest, om dan volledig te blokkeren. Dit is zo herkenbaar! En bemoedigend!

Reply
Mysig 10 januari 2018 - 09:49

Bedankt voor je mooie reactie!

Reply
De gevolgen van autisme & ADHD camoufleren – Mysig 2 april 2018 - 12:12

[…] ik mezelf plannen, omgaan met afleiding en paste ik een eigen, omgekeerde, studiemethode toe: bottom-up studeren. Ook op het werk en thuis spelen autisme en ADHD mij enorm parten om dingen gedaan te krijgen en […]

Reply
Fran Walter 9 november 2018 - 11:02

Wauw, een echte eye-opener. Dit zie ik bij mijn zoon, niet voor studie, maar zo probeert hij de wereld te begrijpen. Ik heb even geen concreet voorbeeld van nu., maar het begint al heel jong: een teckel zien, ja dat is een hond, een herder, ook een hond, een golden retriever zien, ja ook dat is een hond, etc. En als ik jouw beschrijving lees, deed ik dit in m’n studie, zonder te weten dat het bottem-up was. Overigens herken ik me ook in het artikel over vrouwen en autisme. Dus daar komen al die burn-outs vandaan. Inmiddels weet ik met 59 jaar al enige tijd dat ik autisme en ADHD heb. Alleen voor ’t eerste geen diagnose. Mijn vraag werd door de psychiater van de GGZ weggewimpeld. Want, wat moet je met de kennis van het weten? Aangezien ik die vraag niet had verwacht en overdonderd werd, weer naar huis gegaan. De psych zei: mevrouw u doet het gegeven de omstandigheden niet slecht. (dubieus compliment). Goed om te lezen dat er meer vrouwen zo zijn.

Reply
Mysig 12 december 2018 - 11:17

Bedankt voor je reactie! Het is fijn om te lezen dat anderen zich in mijn verhaal herkennen en dat ik niet alleen ben! Toen ik voor het eerst aan een hulpverlener de vraag stelde of ik mij kon laten diagnosticeren op autisme kreeg ik exact hetzelfde antwoord. Waarom moet je dat weten? What’s in a name. Ik ben heel blij dat ik heb doorgezet. Het was zo’n opluchting om eindelijk te weten wat er aan de hand was. Het was de start om mezelf beter te leren begrijpen en ook naar betere oplossingen te gaan zoeken.

Reply
Angelina 21 september 2019 - 18:29

Wow, wat een eye-opener. Ik doe dit al jaren zo, met alles! Alleen zo snel dat het noch mij of iemand anders opgevallen is. Ik kon me al niet plaatsen onder het kopje ‘focussed veel op details’, maar door je verhaal snap ik het ineens. Ik realiseer me ook nu pas dat ik vorig jaar met dezelfde methode mn zoontje heb geleerd om een presentatie op te tuigen. Wat overigens werkte als een tierelier ?
Dank voor het inzicht!?

Reply
Davy 4 september 2020 - 12:35

Zo herkenbaar. Ik ben 39 jaar, 1,5 jaar geleden hebben ze vastgesteld dat ik ADHD heb. Nu ik ben terug gaan studeren vorig jaar. Mijn leven omgegooid na jaren naar mezelf gezocht te hebben en nog steeds hoor. Maar is mij dit jaar al vaak tijdens de studies te veel op het detail focus. Nu studeren zoals je het uitlegt ga ik ook proberen. Ik merk dat ik steeds verbanden zoek en een heel hard mij op de details focus en dus soms de essentie van de zaak verlies. Ook je boek heb ik gelezen en mij in zoveel zaken herken. ?. Alvast bedankt voor de vele handige hulpmiddelen. ?

Reply
Caroline 15 januari 2021 - 11:03

Leuk om te lezen. Ik had exact dezelfde leermethode op de universiteit. Dat voelde vanaf het begin heel natuurlijk aan en werkte perfect. Na je blog doorgelezen te hebben herken ik mezelf in zoveel…Ben nu 36 maar heb nooit een diagnose gekregen. Zelfs therapeuten vonden me te ‘normaal’ om aan autisme te denken. Misschien is het nu toch tijd om er eens achter te gaan. Dat schuldgevoel om ‘niet goed genoeg’ of ‘normaal genoeg’ te zijn om mee te draaien speelt me ook al zeer lang parten.

Reply

Laat een opmerking achter