Vrijdag, boodschappendag. Ik kom uitgeput thuis van het werk. Mijn hoofd gonst en mijn zicht is wat troebel. Het liefst zou ik zo snel mogelijk van die boodschappen verlost zijn, maar ik kan nog amper op mijn benen staan en mijn oververmoeide en overprikkelde brein lijkt elk moment kortsluiting te kunnen geven. Eerst mezelf wat oplappen met een halve zak chips, wat chocolade en 20 minuten platte rust op de sofa. In gedachten zie ik mezelf met een gebroken lip in de hoek van een boksring zitten, het bloed van mijn mond vegend. Komaan nog één ronde en het is weekend!